We zijn van start

Gisteren 1 augustus was het zover.
Ik werd wakker met kramp in mijn buik, maar me gedachtes gingen niet uit naar dat daar eindelijk me menstruatie zou zijn.

Ik schrok dan ook behoorlijk toen ik naar het kleinste kamertje ging en een oorlogsgebied aantrof.
Al snel kon ik de schrok omzetten naar blijheid.
Eindelijk na bijna een maand wachten was daar mijn menstruatie, dag 1 het het begin van een spannende maand.

Doe vrolijkheid was aan het einde van de middag ver te zoeken.
De pijn was en is nog steeds helser dan hels.
Buikkrampen die gewoon niet uit te leggen zijn als iemand deze pijnen niet kent en die schouder Ow die schouder, ik ben weer in staat om hem eraf te hakken.

Nu bijna 2 jaar na dato kan ik nog altijd niet omgaan met die pijnen, die pijnen waar ik jarenlang mee geleefd had zonder te weten dat endometriose me lichaam in zijn macht had en nu wetende waar de pijn vandaan lukt het me nog steeds niet om met de pijn om te gaan.

Gelukkig kan ik het naar het positieve draaien, het duurt maar een dag of 7 a 8 waarvan de ergste pijn maar een dag of 4 a 5 duurt.

Maandag ga ik in ieder geval de kliniek bellen, een afspraak maken voor de eerste echo op dag 10,11 of 12 en dan hopen dat mijn baarmoederslijmvlies snel dik genoeg en er een terugplaatsing kan gaan plaatsvinden.
Angst dat de embryo niet goed ontdooid heb ik eigenlijk niet gezien dat ons nog niet eerder is overkomen.

Enigste wat ik nog met de arts wil bespreken is het stukje eisprong.
Hij had het erover om dat te gaan doen doormiddel van lh testen, maar ik vind op die manier mijn eisprong timen zo niet fijn dat ik toch liever gebruik maak van pregnyl of een vervangend middel.
Ik weet nu al dat als het lh testen worden ik gek ga worden van de zenuwen en die de overhand gaan krijgen en ik wil net zo positief blijven zoals ik nu ben.

Kort om de maand augustus word voor ons een spannende maand en hopelijk ONZE maand.