Kinderwensbloggers

Melany Brunings is 44 jaar en oprichster van de facebookpagina "Kinderwensbloggers".
Ze omschrijft zichzelf als een zzp-er die blogt en studeert maar vindt zichzelf op de 1e plaats een stay at home-mommie. Zij heeft 10 jaar lang, tot haar 42e medische ivf en icsi behandelingen gedaan maar werd uiteindelijk pas (spontaan) zwanger na het lezen van het boek “Innesteling, zwanger worden en blijven” en het volgen van een fertiliteitsprogramma van Rika Lukac. Vlak voor haar 43e verjaardag beviel ze van een kerngezond jongetje.

Ik vroeg aan haar of zij voor mijn blog wilde vertellen waarom ze kinderwensbloggers heeft opgericht en welk doel ze daarmee wilde behalen. Daarnaast leest u enkele motivaties van andere kinderwegbloggers waarom hun bloggen en wat hun doel daarbij is.

 

Waarom Kinderwensbloggers?

Ten eerste! Zonder de bloggers die zich hebben aangemeld was het niet mogelijk geweest om Kinderwensbloggers op te richten. De meeste zijn gelukkig in de omstandigheid dat ze vrij uit kunnen spreken en ik ben ze dankbaar dat ze dat doen.

Ik heb aldoor de behoefte gehad mijn ervaringen over het vervullen van mijn kinderwens te delen, dat deed ik met familie en vrienden waar ik wel steun maar niet altijd begrip vond. Logisch natuurlijk want het is ingewikkeld en onbekend voor welke problemen je dan komt te staan. Toen mijn wens vervuld werd, op een voor velen onbekende manier, veranderde de behoefte van het delen van ervaringen naar het delen van mijn kennis. Ik begon een facebookgroep die al snel net zoveel leden telde als Freya. Veel dames, vooral degene die “uitbehandeld” leken heb ik uitgenodigd. Bijna alle leden stelden dezelfde vragen; “Is het een besloten groep? Is het zichtbaar dat ik lid ben? Kan iedereen meelezen? De groep heet “Innesteling, zwanger worden en blijven” en het is een besloten groep. Ik weet zeker dat als ik de groep “Aardappel” had genoemd dat we 2 x zo veel leden hadden want veel leden willen niet dat hun omgeving het weet. Ze zijn bang emotioneel of zakelijk afgerekend te worden. Dat raakte me en binnen 24 uur heb ik de groep “Kinderwensbloggers” opgericht want het hebben van een vruchtbaarheidsprobleem is al erg genoeg en je hebt echt alle steun en begrip die je krijgen kunt nodig omdat je er overal, de hele dag en de rest van je leven mee geconfronteerd wordt. Vooral als het jaren duurt voor je wens vervuld wordt of als je wens helemaal niet vervuld wordt. Die laatste groep hoor je niet, ze verdwijnen vaak in stilte. En als dat je keus is, is dat prima maar wat zou het fijn zijn als zij op rotdagen gewoon kunnen spreken over een gemis. Uit ervaring weet ik dat er vrouwen zijn die zeker tot hun 50e nog hoop hebben, de oudste lotgenoot die ik ken is 96 jaar. Dat lijkt onrealistisch om nog hoop te hebben als je over de 42 (magische grens voor de artsen) maar ik ben zelf een oudere moeder, mijn zoon is nog maar 1,5 en ik ben 44 en over 2 weken mag ik weer testen of ik zwanger ben. Dit 2e kindje wordt dan net voor mijn 46 geboren en is op de natuurlijke manier verwekt, net als de 1e. Ik ken veel vrouwen die net voor hun 46e nog even 3 (ivf-)kindjes op de wereld zetten. Het vervullen van een kinderwens die op zich laat wachten kent op veel vlakken een taboe. Ook op het hebben van een kinderwens op die leeftijd hebben mensen een mening, maar als zij weten hoe het zit dan veranderen zij van mening omdat ze een genuanceerder beeld krijgen van een probleem dat zij zelf niet kennen. Dat weet ik zeker.
 

Hoe werkt Kinderwensbloggers?
Iedere lotgenoot die schrijft kan zich aanmelden. Het gaat erom dat alle bloggers op 1 plek te vinden zijn en dat de lezer zelf kiest welke hij leest of volgen gaat. En ik ken niet één verhaal die het zelfde is. De kinderwensblogger heeft vaak een eigen blog en plaatst daar zijn verhaal maar dat doet hij dus ook bij ons! We letten meer op verhaal dan taal, dus als er grammaticale fouten in staan dan moet men daar maar gewoon door heen kijken. Het leven kent nu eenmaal hier en daar een error….
 

Doel
Eén van onze doelen is door middel van het delen van onze blogs te spreken voor lotgenoten die niet kunnen of willen spreken. Zij kunnen op hun beurt degene die belangrijk voor hen zijn verwijzen naar ons, zonder dat zij zelf al te veel in detail hoeven te treden. Verder willen we de taboe doorbreken en dat kan alleen door er gehoor aan te geven en veel in beeld te komen of aan het woord gelaten te worden.
 

Motivaties van enkele Kinderwensbloggers 

Lotje; ”Het van je afschrijven is een vorm van verwerking. Maar ook zoveel makkelijker dan het te moeten vertellen face 2 face. Als je het traject van vruchtbaarheidsbehandelingen binnenstapt krijg je info, heel veel info, je vindt overal genoeg grafieken en statistieken, maar wat ik echt zocht was ervaringen. Gewoon levensechte verhalen, waar ik me aan kon optrekken, of op zijn minste wist dat het een lastig parcours kan worden. Van je afschrijven in een blog, is een poging doen om de taboe te doorbreken. Want niet alleen de mensen rondom ons maken die taboe, maar ook wijzelf ...door er niet open en eerlijk over te zijn”.
 

Puck; “Toen ik deze groep langs zag komen vond ik het erg fijn dat ik mee mocht gaan schrijven. Een tijd geleden ben ik begonnen met mijn blog nadat wij bijna 2 jaar met ongewenste kinderloosheid worstelde. Toen we een doorverwijzing kregen naar de fertiliteitskliniek stonden we voor een keuze: het wel of niet vertellen tegen onze omgeving. Voor ons was het al snel duidelijk dat we onze omgeving ervan op de hoogte wilde brengen. Zo konden ze ons steun bieden wanneer dat nodig was maar konden ze de situatie ook beter begrijpen wanneer we anders reageerde nadat we de zoveelste negatieve test hadden gezien. Na de verwijzing probeerde wij ons zo goed mogelijk voor te bereiden op alles wat er komen ging. We konden bar weinig vinden over de dingen die we echt wilde weten wat wij zeer vervelend vonden. Omdat ik het erg fijn vind om dingen van me af te schrijven ben ik begonnen met het schrijven van een blog, met volledige steun van mijn man. Alles over de dingen die wij meemaken rondom onze reis naar een baby. Ook zijn wij begonnen met een YouTube kanaal. Om dezelfde reden dat ik mijn blog ben begonnen. We hopen vooral mensen te informeren en een kijkje in onze ervaring te geven. Zodat er meer begrip is voor diegene die het meemaken maar ook meer kennis voor diegene de machteloos toe moeten kijken”.
 

Nanda; “Ik ben blogger bij Kinderwensbloggers om vruchtbaarheidsbehandelingen uit de taboesfeer te halen. Hoe meer men er over weet en praat, hoe meer wederzijds begrip er is. Ik merk, doordat ik praat over mijn behoeftes, emoties en verlangens, andere dat ook sneller doen, en daardoor komen we sneller tot elkaar. Win-win, ik voel mij beter, vrienden en familie voelen zich beter”.
 

Icsigirl; "Kort geleden heb ik mezelf ook aangemeld bij de facebookpagina van kinderwensbloggers. Ik blog al een hele tijd en haal hier altijd veel voldoening uit. In het begin deed ik het vooral voor mezelf, maar toen ik zag dat de activiteiten op me blog groeide en ik steeds meer e-mails en reacties ontving dat ze het fijn vonden om mijn verhalen te lezen en zich erkent voelde en niet meer alleen, ben ik er meer mee gaan doen. Zo lees ik boeken over ongewenste kinderloosheid waarvoor ik dan een review schrijf, geef ik links naar diverse internetpagina's maar bovenal deel ik mijn gevoelens met als om ongewenste kinderloosheid uit de taboe te trekken. Ik geef mijn lezers een kijkje in mijn leven en daarom blog ik niet altijd alleen maar over mijn wens, maar ook over alles wat er om ons heen gebeurt. Kortom mijn leven waarin mijn ongewenste kinderloosheid een hoofdrol speelt, maar naast die hoofdrol veel meer mee maak."
 


klik hier om naar de facebookpagina te gaan --> “Kinderwensbloggers”.

Klik hier om naar de facebookpagina te gaan --> “Innesteling, zwanger worden en blijven”.