Ik ben zo ontiegelijke energieloos en moe dat ik een dag niet doorkom.
Ik weet waardoor het komt, maar toch hoop ik stiekem dat het door bv een vitamine tekort komt dus heb dan ook vandaag de huisarts bezocht.
Diep van binnen weet ik dat het van de endometriose komt. Het symptoom vermoeidheid komt daarbij het meeste voor en iets waar ik dus al jaren last van heb met momenten met hoge pieken.
Vroeger probeerde ik zoveel mogelijk door te trekken maar me lichaam takelde daar alleen maar meer vanaf.
Ik moet er nu naar luisteren maar komop zeg ik ben een jonge meid van 28 die in de bloei van haar leven hoort te staan en die niet 's middags op bed hoort te liggen om 's avonds nog op haar benen te kunnen staan.
Het heeft ook alles te maken met acceptatie en ja dat stukje is er nog niet.
Daarnaast vandaag me medische dossier besproken met de nieuwe huisarts en dan word ik ook weer terug gebracht bij jaren van ellende en waar ik nog middenin zit.
Dat ik die stomme pil slik als medicatie dat het tegenstrijdig is is iets wat de huisarts zei en hoeveel gelijk ze daar ook in heeft het komt regelrecht me ziel weer binnen.
Gelijk is me weer opnieuw duidelijk dat hoop op een spontane droom inderdaad niet meer mogelijk is.
Dat met de neus op de feiten gedrukt worden is goed en soms nodig, maar ow zo hart.
Stap voor stap moet ik eruit komen en dat komt ook wel maar heeft tijd nodig.
En hiervoor krijg ik niet altijd begrip dat ik nou eenmaal een issue heb maar dat boeit me weinig.
Dit ben ik en ik moet uiteindelijk de eerste zijn die daarmee kan leven.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten