2012

Het zit er bijna op. 2012 kunnen we bijna achter ons laten en nog niet eerder keek ik daar zo enorm naar uit. het is een bizar jaar geweest waarin teveel is gebeurd. het heeft energie gevreten en nog steeds vreet het energie. 2012 begon met de rouw van onze miskraam van eind 2011 dus het was al een slecht begin van het jaar. kort daarna besloot ik mijn baan op te zeggen nadat er geen begrip en respect meer was voor mijn mmm traject. we starte onze laatste icsi waarbij we 4 embryoos hadden. die poging mislukte en de menstruatie starte op de sterfdag van mijn zwager, alsof we al niet genoeg voor onze kiezen hadden gehad. we leerden in de eerste maanden nieuwe mensen kennen die we nu omarmen. een ware vriendschap, mensen waarop je kan bouwen en waar wederzijds begrip normaal is. de zomer bracht enkele mooie dagen. we gingen naar texel en deden andere kleine uitstapjes. richting de herfst starte we een terugplaatsing in een kunstmatige cyclus. tegelijkertijd werd me schoonvader met spoed opgenomen en heeft die 2 weken in het ziekenhuis gelegen. een operatie werd uitgevoerd en hij bleek een geperforeerde darm te hebben en een buikvliesontsteking. de terugplaatsing zette we door en de testen waren licht positief. we moesten bloed prikken en het hcg was laag en dus wel zwanger maar geen doorgaande zwangerschap en dus van de medicatie af en wachten op de miskraam/menstruatie. die starte al snel, maar had geen tijd om erbij stil te staan. we gingen direct verder met de volgende poging, maar enkele dagen voor de terugplaatsing moesten we deze staken. mijn lichaam accepteerde de hormonen niet en ik hield niks meer binnen. in 2 weken tijd viel ik 8 a 10 kilo af en was ik goed verzwakt. ik moest er voor kiezen de terugplaatsing te staken want met zo'n lichaam zou ik absoluut niet zwanger gaan raken. een moeilijke maar noodzakelijke beslissing. vervolgens was er veel miscommunicatie met het ziekenhuis. tussendoor werd mijn schoonvader weer opgenomen. hij ging aan het infuus en een aangepast dieet maar gelukkig mocht die na een weekend daar te verblijven weer naar huis. ik had eindelijk na een week gestopt te zijn een bloeding, maar het zette niet door. ik belde de kliniek en moest langs komen. ik kreeg medicijnen voorgeschreven om de menstruatie een handje te helpen. ook kregen we te horen dat 1 van onze laatste 2 embryo's niet in de administratie stond. we sloegen dicht en wisten niet wat we hiermee aan moesten. we stuurde een e-mail en gelukkig vonden ze de embryo. we gingen een gesprek aan met 1 van de gynaecologen aangezien we ons een nummertje voelde en we hadden een goed gesprek. volgend jaar ziet die ons graag terug. we konden even een stapje terug nemen en me andere lichamelijke klachten onderhanden nemen. ik maakte een afspraak voor een second opinion bij de kno en me bloed werd extra onderzocht. ook kreeg ik medicijnen voor de aanhoudende schouderpijn. in november ging me moeder onder het mes. ze kreeg een nieuwe knie. twee weken na de operatie moest ze ook naar het ziekenhuis want ze vermoede een trombose been. gelukkig liep dit goed af. ik eindigde voorgoed het contact met mijn broertje. hij ziet mij niet als zijn zus en heeft absoluut geen respect voor me. blijft altijd een moeilijke beslissing, maar alleen maar uitgescholden worden vreet energie. ik kon het niet nog langer opbrengen en na een uit de hand gelopen ruzie waarbij klappen zijn gevallen heb ik er een punt achter gezet. mensen verdwijnen al uit ons leven dus we raken gewend aan de eenzaamheid. december leek een prima maand te worden tot kerstavond. 's middags belde me schoonvader dat die naar het oogziekenhuis moest komen omdat hij sinds die ochtend met zijn rechteroog niks meer zag. na een poging tot laseren besloten ze hem op te nemen. het laseren lukte niet en 1e kerstdag zouden ze het opnieuw proberen. dat leek gelukt te zijn en hij mocht naar huis. wij vierde 1e kerstdag het samen thuis. 2e kerstdag was mijn verjaardag we zouden gaan gourmetten bij me schoonvader maar hij moest wel 's middags voor controlle terug naar het oogziekenhuis. ik zat bij hun thuis en manlief ging mee naar het ziekenhuis. rond 16 uur kreeg ik een telefoontje dat ze hem op gingen nemen en opereren. onze kerst en die van hun viel dus weer in het water en we waren er allen klaar mee. manlief kwam terug en we gingen naar huis. volgende dag werd schoonpaps geopereerd en een aantal uur later terwijl ik met oud collega's uit eten was mocht die naar huis. wat een opluchting. de volgende dag vierde we alsnog onze kerst en gingen gourmetten. bij aankomst hadden ze een stoel voor me versierd en slingers opgehangen. echt super lief. afgelopen zaterdag de dag na het gourmetten bereikte we de datum dat we een jaar geleden een miskraam kregen. een moeilijke dag maar na het laten van wat tranen pakte we de dag op. je zal er altijd stil bij blijven staan maar het slijt en krijgt een mooie plek in mijn/ons hart. nu is het vandaag zover. oud en nieuw. ook vandaag hadden we plannen die helaas niet door konden gaan. het oplaten van onze wensballon valt letterlijk en figuurlijk in het water. hoe zien wij 2013? we weten het niet. we weten niet of we in dat jaar gaan starten met onze cryo terrugplaatsing, het ligt aan mijn lijf en geest of dat kan. op dit moment kan ik zeggen dat ik een wrak ben. 5 jaar lang vechten en strijden voor je grootste droom en nog altijd met lege handen staan doet zeer. de klappen die we keer op keer te verduren kregen heeft zijn tol bereikt. ik kan nog geen nieuwe klap aan, ik hang zeg maar op dit moment met me pinkie aan een klif. 2013 ga ik dus me grip terug proberen te vinden en omhoog te klimmen zodat ik weer vaste grond onder me voeten he. ik ga niks wensen en niks hopen. we zien wel wat 2013 brengt. wij wensen jullie allemaal een heel mooi en gezond 2013 toe en hopelijk komen voor vele lotgenootjes dat jaar hun grootste droom uit en wordt het een zeer vruchtbaar jaar. vanavond zijn jullie allemaal in mijn gedachten en brand ik mijn kaarsjes voor jullie allemaal.