Afgelopen vrijdag mocht ik weer naar de huisarts om een evaluatie te geven omtrent het gebruik van de lyrica voor mijn schouderpijn (mogelijk zenuwontsteking).
Hij was blij te horen dat ik weer goed sliep omdat ik het 's avonds inneem en dat ik op 2 dagen na geen pijn meer had.
Dit deed hem doen besluiten dat de medicatie verhoogd ging worden van 75 mg naar 150 mg.
Ook vroeg ik aan mijn lieve huisartsje of ik een verwijskaart kon krijgen voor een second opinion bij de kno arts.
Vorig jaar juli ben ik geopereerd aan me oor nadat er dankzij een ct was geconcludeerd dat ik naar binnen groeiende ontsteking had.
Ik liep al lange tijd (zo'n 2 jaar) met een loopoor dat ook niet fris ruikte en me gehoor nam af.
Ik had destijds een huisarts die geen ontstekingen waar nam en me maar liet druppelen.
Nadat ik was over gestapt naar een andere huisarts en ik een flinke oorontsteking kreeg waarvoor hij wel zo vriendelijk wilde zijn en me naar een kno stuurde kwamen we na enige tijd daarachter.
De ontsteking werd dus verwijderd en het was een kwestie van afwachten.
Na de operatie ging het goed, zo'n 2 a 3 maanden hoefde ik niet meer met watjes in me oren te slapen.
Helaas daarna begon die weer te lopen.
De kno schreef continu druppels voor waarbij ik ook niet zwanger mocht raken.
Hier werd ik gefrustreerd van en na 2 controlle bezoekjes was ik er klaar mee en had zoiets ik leer er wel mee leven.
Zo'n instelling krijg ik als ik weer eens niet serieus werd genomen.
Nu wilde ik alles aanpakken wat betreft mijn lichamelijke klachten en zodoende kreeg ik dus die verwijskaart.
20 november mag ik naar de kno in een ander ziekenhuis.
Als laatste besprak ik met hem onze kinderwens en vroeg of ik me schildklier mocht laten prikken omdat ik dus van iemand (op twitter) had gehoord dat een lichte afwijking waar je geen last van had al ervoor kon zorgen dat de embryo's zich afzetten.
Dit beaamde hij en pakte gelijk de bloedkaart.
Hij vroeg waarvoor ik voorheen altijd geprikt was en dat was heel simpel.
Vitamines, lh en chlamydia.
Ok, dan gaan we eens een controlle houden gewoon om te zien hoe t gaat.
Hij kruisde aan, bezinking, bloedbeeld, leukocyten, nog iets wat ik even niet meer wet, schildklier, suiker, foliumzuur, vit b12, vit d.
Ben zo blij met deze huisarts, hij werkt overal wat voor rede vatbaar is aan mee en komt zelf ook met ideeen etc.
Maandag ochtend ga ik prikken en zal dan donderdag of vrijdag krijg ik dan de uitslag.
Ben benieuwd.
Die vrijdagavond moesten we ook nog naar de gynaecoloog nadat ik telefonisch contact had gehad eerder die week omdat het vloeien na het stoppen met de estradiol uitbleef.
Ze wilde me zien en een echo maken.
Het was een helse rit met alleen maar file.
Om 16.15 vertrokken we en iets na 19.00 kwamen we aan.
We hadden om 18.40 een afspraak maar ik had ze al gebeld dat er veel file was.
Al vrij snel waren we aan de beurt.
Wat er toen allemaal gebeurde kwam goed binnen.
Er werd geen echo gemaakt.
Na het stoppen van de estradiol start de menstruatie pas als er een kuurtje provera genomen is.
We hadden dus voor niks 3 uur in de file gestaan want dat had telefonisch gezegt kunnen worden en dat kuurtje had gefaxt kunnen worden naar mijn apotheek hier.
Vervolgens vroeg de gynaecoloog hoeveel embryo's we nog hadden.
Volmondig zeiden we allebei dat we er nog 2 hadden.
Een blastocyste en een dag 1 oude (2 cellig) embro hadden.
Ow, zegt die. Hier zie ik er maar 1 in de papieren staan dus we zijn m kwijt.
Waaaaattt!!!!!!!!!!
We sloegen dicht en konden niks anders uitbrengen dan we hebben er 2.
In augustus hadden we er nog 3. 2 van 1 dag oud uit 2 verschillende cyclussen en nog 1 blasto.
Voor de terugplaatsing in augustus zouden er in eerste instantie 2 ontdooid worden van 1 dag oud.
Achteraf kon dit niet omdat ze dus uit 2 verschillende cyclussen kwamen dus was er maar 1 ontdooid en 1 terug geplaatst en zitten er dus nog 2 in de vriezer wat de embryoloog ons ook melde.
De gynaecoloog was erg nonchalant en zei dat zodra er weer een terugplaatsing zou zijn hij dit ging uitzoeken.
Lam geslagen verlieten we de kliniek en stapte in de auto.
Zoals wij zijn kwam toen pas de woede en ongeloof.
Een terugplaatsing zal pas op zijn vroegst weer in 2013 mogelijk zijn ivm me lichamelijke conditie met medicijnen waarbij ik niet zwanger mag raken.
We willen niet tot die tijd in onzekerheid zitten we willen het nu weten.
Daarnaast zijn we ook enorm boos op de manier hoe we benaderd zijn hiermee, dat nonchalante gedrag.
En dan daar bovenop nog dat het ritje voor jan met de korte achternaam is geweest.
Als we niet waren geweest hadden we dus niks geweten over onze emmies dus kunnen we daar iets vrede mee hebben.
We gaan een mail sturen met onze beklacht en hoe wij erover denken.
Dit 2 emmies die in hun winterslaap liggen zijn onze kindjes (zo voeld het)
Het zijn onze laatste 2 kansen die we hebben tot het ouderschap.
Ik ben dan ook echt intens verdrietig.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten