Al lange tijd, eigenlijk al sinds het begin praat ik openlijk over onze medische malle molen.
Wat dit met mij doet, wat dit met mijn man doet, wat we ondergaan, hoe ik in het leven sta en wat we naast de malle molen soms nog meer te verduren krijgen.
Ik blog er vooral over en praat er met bekende over en op me social media met lotgenoten.
Nadat ik 1 van mijn verhalen had toegezonden naar Freya die in hun blad werd gezet wist ik op dat moment dat ik nog openlijker wilde worden.
Vervolgens schreef ik 2 blogs voor Open zenuw die ook goed ontvangen werden.
Onze naasten kent ons verhaal en me lotgenootjes op twitter kennen ons verhaal.
Vaak krijg ik te horen dat ik zo'n sterke vrouw ben etc etc en dat doet me natuurlijk heel goed.
Laatst werd ik benaderd door Open zenuw of ik mee wilden werken aan een artikel voor het magazine Uitgererekend jij!
Hier hoefde ik eigenlijk geen moment over na te denken.
Ja daaraan wil ik meewerken.
Niet omdat ik zo graag van me verhaal af wil, maar om andere mensen eventueel te helpen en een ervaring mee te geven.
Dat er altijd maar 1 juiste keuze gemaakt kan worden en dat je dus altijd moet kiezen voor jezelf en niet voor anderen.
Inmiddels heb ik via de e-mail het eerste contact gehad en binnenkort zal dat gesprek via de e-mail of telefonisch plaatsvinden.
Daarnaast zag ik laatst ook een oproep staan op freya.
Ze waren op zoek naar koppels die nog in of net uit de medische malle molen zijn voor een intervieuw.
Met deze intervieuw willen ze een boek schrijven waar wij (koppels met een vruchtbaarheidsprobleem) andere tips geven hoe ermee om te gaan in bepaalde situaties etc.
Ik overlegde dit met mijn man aangezien ze specifiek opzoek waren naar koppels en die zei ook direct ja.
Ik heb direct gereageerd en al kort daarna ontvingen wij een e-mail met een data voor het eerste telefonische contact.
Afgelopen zaterdag heb ik de vrouw gesproken die dat intervieuw gaat doen.
Voordat ze belde had ik toch wel kriebels van zenuwen in mijn buik.
Je weet niet wie je te spreken krijgt en wat ze gaat vragen.
Het moment dat de telefoon ging en ik opnam voelde het meteen goed.
Ze stelde al wat korte vragen over ons, wat voor vruchtbaarheidsprobleem we hebben etc.
(Laat nu natuurlijk al niet teveel los anders is het niet spannend meer).
Ze gaf aan dat ze graag met ons in gesprek wilde.
Ze vond dat ik er heel makkelijk over praate en dat ik echt een helpende kon zijn.
Als je zoiets hoort doet dat iets met je.
Ik hoop dan ook dat ik daadwerkelijk iets kan bijdragen aan het boek.
Binnenkort zal ze ons mailen met data's dat haar het beste uitkomt en voor ons en zal er een intervieuw plaatsvinden voor gedurende uur.
Ik ben benieuwd naar beide intervieuws en hoe het zich vorm heeft gegeven aan het eind.
Het is in ieder geval fijn dat ik er nog openlijker over kan praten.
Wat dit met mij doet, wat dit met mijn man doet, wat we ondergaan, hoe ik in het leven sta en wat we naast de malle molen soms nog meer te verduren krijgen.
Ik blog er vooral over en praat er met bekende over en op me social media met lotgenoten.
Nadat ik 1 van mijn verhalen had toegezonden naar Freya die in hun blad werd gezet wist ik op dat moment dat ik nog openlijker wilde worden.
Vervolgens schreef ik 2 blogs voor Open zenuw die ook goed ontvangen werden.
Onze naasten kent ons verhaal en me lotgenootjes op twitter kennen ons verhaal.
Vaak krijg ik te horen dat ik zo'n sterke vrouw ben etc etc en dat doet me natuurlijk heel goed.
Laatst werd ik benaderd door Open zenuw of ik mee wilden werken aan een artikel voor het magazine Uitgererekend jij!
Hier hoefde ik eigenlijk geen moment over na te denken.
Ja daaraan wil ik meewerken.
Niet omdat ik zo graag van me verhaal af wil, maar om andere mensen eventueel te helpen en een ervaring mee te geven.
Dat er altijd maar 1 juiste keuze gemaakt kan worden en dat je dus altijd moet kiezen voor jezelf en niet voor anderen.
Inmiddels heb ik via de e-mail het eerste contact gehad en binnenkort zal dat gesprek via de e-mail of telefonisch plaatsvinden.
Daarnaast zag ik laatst ook een oproep staan op freya.
Ze waren op zoek naar koppels die nog in of net uit de medische malle molen zijn voor een intervieuw.
Met deze intervieuw willen ze een boek schrijven waar wij (koppels met een vruchtbaarheidsprobleem) andere tips geven hoe ermee om te gaan in bepaalde situaties etc.
Ik overlegde dit met mijn man aangezien ze specifiek opzoek waren naar koppels en die zei ook direct ja.
Ik heb direct gereageerd en al kort daarna ontvingen wij een e-mail met een data voor het eerste telefonische contact.
Afgelopen zaterdag heb ik de vrouw gesproken die dat intervieuw gaat doen.
Voordat ze belde had ik toch wel kriebels van zenuwen in mijn buik.
Je weet niet wie je te spreken krijgt en wat ze gaat vragen.
Het moment dat de telefoon ging en ik opnam voelde het meteen goed.
Ze stelde al wat korte vragen over ons, wat voor vruchtbaarheidsprobleem we hebben etc.
(Laat nu natuurlijk al niet teveel los anders is het niet spannend meer).
Ze gaf aan dat ze graag met ons in gesprek wilde.
Ze vond dat ik er heel makkelijk over praate en dat ik echt een helpende kon zijn.
Als je zoiets hoort doet dat iets met je.
Ik hoop dan ook dat ik daadwerkelijk iets kan bijdragen aan het boek.
Binnenkort zal ze ons mailen met data's dat haar het beste uitkomt en voor ons en zal er een intervieuw plaatsvinden voor gedurende uur.
Ik ben benieuwd naar beide intervieuws en hoe het zich vorm heeft gegeven aan het eind.
Het is in ieder geval fijn dat ik er nog openlijker over kan praten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten