De laatste paar dagen zit ik niet lekker in mijn vel.
Ik merk dat ik niet meer zo positief ben zoals altijd en dat ik mezelf een beetje aan het verliezen bent.
Ik kan boos worden om de kleinste dingen en loop dan ook echt op me achterste.
De angst om met legen handen te blijven staan wordt met de dag groter en ik heb geen zin meer om tegen dat gevoel te vechten.
Zo velen die zeggen dat ik hoop moet houden en door moet blijven gaan, maar wie hou ik hiermee voor de gek? Alleen mezelf maar.
We hebben al 10 mooie embryo's met weinig fragmentatie mogen dragen en allemaal van top kwaliteit. Ik ben 100% in orde en dus gezond. Me lichaam heeft ook aangegeven het te kunnen. Van de 10 emmie's wilden er 4 blijven plakken, maar verder als 5 weken raken we nog niet eens.
Heel erg fijn zo'n bevestiging dat je lichaam het aan kan, maar zo aan het einde is het ondragelijk als je weer vage streepjes hebt, lichte hcg waarde of wat dan ook.
De duidelijkheid wordt steeds onduidelijker en stop ik met positief zijn.
De energie is op, mede doordat ik nu ook al 6 weken aan 1 stuk door aan de hormonen zit.
Die bijna 5 slopende jaren waarvan 4 in de medische malle molen gaan hun tol nu eisen.
Ik ben op en ben moe en heb nog maar weinig zin om te strijden.
Dat einde waar ik al een tijdje over blog dat in zicht is is ook goed in zicht en hoe bang ik er ook voor ben ergens weet ik dat ik dan weet waar ik aan toe ben en rust kan gaan vinden.
Voorheen hebben we al goed besproken wat we willen en na de cryo's houd het op voor ons.
Pleegzorg is geen optie en adoptie ook niet.
We gaan dan de deur sluiten en samen een mooie toekomst tegemoet.
Hoe eng dat eind nu ook is en hoe vol ik nu ook zit met angst dat mijn gevoel werkelijkheid gaat worden toch geeft het zo af en toe verlichting.
Rust en geen strijd meer.
Om iets tot mezelf te komen heb ik mezelf voorgenomen even mezelf niet meer te laten zien op me social media wat onze kinderwens betreft.
Even mezelf los gerukt van alle lotgenootjes en even pas op de plaats.
Denken aan mezelf en aan niemand anders, dat is wat ik nodig heb.
Zoveel tegenvallers lees ik de laatste tijd en ik merk dat ik het me heel erg aantrek.
Dit kan ik er nu gewoon even niet bij hebben dus even time off.
Heerlijk relaxen, mezelf terug vinden.
Ik merk dat ik niet meer zo positief ben zoals altijd en dat ik mezelf een beetje aan het verliezen bent.
Ik kan boos worden om de kleinste dingen en loop dan ook echt op me achterste.
De angst om met legen handen te blijven staan wordt met de dag groter en ik heb geen zin meer om tegen dat gevoel te vechten.
Zo velen die zeggen dat ik hoop moet houden en door moet blijven gaan, maar wie hou ik hiermee voor de gek? Alleen mezelf maar.
We hebben al 10 mooie embryo's met weinig fragmentatie mogen dragen en allemaal van top kwaliteit. Ik ben 100% in orde en dus gezond. Me lichaam heeft ook aangegeven het te kunnen. Van de 10 emmie's wilden er 4 blijven plakken, maar verder als 5 weken raken we nog niet eens.
Heel erg fijn zo'n bevestiging dat je lichaam het aan kan, maar zo aan het einde is het ondragelijk als je weer vage streepjes hebt, lichte hcg waarde of wat dan ook.
De duidelijkheid wordt steeds onduidelijker en stop ik met positief zijn.
De energie is op, mede doordat ik nu ook al 6 weken aan 1 stuk door aan de hormonen zit.
Die bijna 5 slopende jaren waarvan 4 in de medische malle molen gaan hun tol nu eisen.
Ik ben op en ben moe en heb nog maar weinig zin om te strijden.
Dat einde waar ik al een tijdje over blog dat in zicht is is ook goed in zicht en hoe bang ik er ook voor ben ergens weet ik dat ik dan weet waar ik aan toe ben en rust kan gaan vinden.
Voorheen hebben we al goed besproken wat we willen en na de cryo's houd het op voor ons.
Pleegzorg is geen optie en adoptie ook niet.
We gaan dan de deur sluiten en samen een mooie toekomst tegemoet.
Hoe eng dat eind nu ook is en hoe vol ik nu ook zit met angst dat mijn gevoel werkelijkheid gaat worden toch geeft het zo af en toe verlichting.
Rust en geen strijd meer.
Om iets tot mezelf te komen heb ik mezelf voorgenomen even mezelf niet meer te laten zien op me social media wat onze kinderwens betreft.
Even mezelf los gerukt van alle lotgenootjes en even pas op de plaats.
Denken aan mezelf en aan niemand anders, dat is wat ik nodig heb.
Zoveel tegenvallers lees ik de laatste tijd en ik merk dat ik het me heel erg aantrek.
Dit kan ik er nu gewoon even niet bij hebben dus even time off.
Heerlijk relaxen, mezelf terug vinden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten