Elke dag is anders

Net op twitter werdt er een foto gepost van fietsen met een kinderzitje op een rij. De vraag daarbij of dat mogelijk een open zenuw kan raken? Heel direct kon ik daar op antwoorden dat dat mij niet raakt. Wel direct ben ik met mijn gedachte weer ergens anders dan bij het huishouden en spelen de momenten in mijn hoofd af wanneer nou precies wel mijn open zenuw wordt geraakt. Het is per dag anders. Nu met het heerlijke warme weer zie je hier in de wijk de kindjes spelen. een papa die zijn kind leert fietsen, ja dat raakt mijn open zenuw. Het idee dat manlief dat wellicht nooit aan zijn kind zou kunnen leren doet me pijn. Wasrekken vol met baby en kinderkleding ook dat raakt mijn open zenuw. Het enigste wat er bij ons hangt is wasgoed voor 2 volwassen personen en soms hangt er wat tussen van de hond. Daarnaast zie je overal rond deze tijd van het jaar de vlagen buiten hangen met tassen en versiersels GESLAAGD. trots dat hun ouders zijn op hun kind dat ze hun diploma hebben behaald en er een deur naar de toekomst open gaat. Deze trotsheid zullen wij zeer waarschijnlijk nooit voelen en ee mogen maken en houden het bij onze tas voor als we weer een certificaat of diploma hebben gehaald. Elke dag loop je dus wel weer ergens anders tegen aan die je raakt en wat met je doet. De ene keer zijn het zichtbare bijna tastbare dingen en de andere dagen zijn het filmpjes die afspelen in je hoofd.