gisteren was ik precies een week bezig met de stimulatie en ow ik was toch even vergeten dat het energie vreet.
de eerste 2 dagen ging het wel, maar vanaf dag 3 begon de vermoeidheid toch echt wel door te zetten en kwam ik de dag al niet meer door zonder 's middags een uurtje te gaan liggen.
ook heb ik mezelf omgedoopt tot hormoonmonster.
zonder dat ik er erg in heb kan ik verbaalmrakelingse klappen uit delen naar manlief die nergens voor nodig zijn.
achteraf ben ik me er van bewust en bied ik voor de zoveelste keer mijn excuses aan en hij zegt dan ook altijd zo heerlijk droog "geeft toch niks liefie"
gelukkig heb ik alle dagen ook een hoop afleiding gehad.
we zijn heerlijk bezig geweestnom van onze jungle in de achtertuin een droomtuin voor ons zelfmte creeeren.
dat koste ook een hoop energie, maar we kregen er iets moois voor terug.
helaas toen we klaar waren met de tuin lie het weer ons in de steek en kunnen we he gras nog niet gaan zaaien, maar er toch mooi weer een hoofdstuk van ons huis opgeknapt.
met pasen hebben we vrij weinig gedaan.
eerste paasdag ben ik 's avonds naar me oude werkgever gegaan.
had afgesproken me 1 van me oud collega's teven baliemedewerkster en hebben we heerlijk zitten kletsen.
de toko sluit om 00:00 uur en omdat het zo gezellig was ben ik ook gebleven tot die tijd.
geen ontbijtes gemaakt of eieren gevert, nee we hebben heerlijk bankgehangen.
tweede paasdag belde de buuf of ik mee wilde naar ikea etc omdat ze wilde kijken voor wat spulletjes.
ik had wel zin om er even uit te gaan en we hebben ons prima vermaakt.
wel was ik vergeten dat heel burgelijk nederland naar woonmalls gaat op tweede paasdag of andere feestdagen.
het mocht in ieder geval de pret niet drukken en we hebben dus heel wat afgelachen.
wel was t wederom erg slopend al dat lopen en trap op trap af dat ik voor haar zonder moeite ook alle bankstellen wilde testen.
1 nadeel is dat ik ook liever niet meer wilde opstaan :).
je kan wel raden dat toen ik eenmaal thuis was ik even me ogen een uurtje gesloten heb.
nu de eerste week voorbij is en de eerste follikelmeting in zich is gaat t wel kriebelen.
de vraag Heb ik dit keer wel een mooi aantal groeiendemfollikels? spookt dan ook geregeld door m'n hoofd.
ik weet niet of he herkenbaar is maar toen ik de eerste icsi 11 follikels had was ik bij me 2e icsi teleurgesteld dat ik er maar 7 had.
ik wilde zo graag mijn eerste icsi aantal verbeteren en dat zelfde wil ik nu weer.
nog heel even geduld hebben en woensdag weet ik dan of ze juist groeien.
tot die tijd spuiten we vrolijk verder en bewaar ik de rust.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten