De punctie

Vanmorgen was het dan zover de allerlaatste punctie en ow wat heb ben ik de nacht beroerd doorgekomen.
Om 02:00 sliep ik eindelijk en als dan de wekker gaat om 06:30 is t best pijnlijk.
Ben de douche in gesprongen nadat manlief klaar was en toen ik beneden kwam stond er een heerlijk bakje koffie.
Om 07:30 zijn we in de auto gestapt en gaan tijden.
We kwamen gelukkig niet heel erg veel file tegen.
Ikzelf was erg onrustig en misselijk van de zenuwen.


Om 09:15 arriveerde we bij het ziekenhuis waar manlief eerst aan de beurt was.
Trots op hem dat die toch weer heeft kunnen presteren.
Ondertussen was het tijd om me medicatie in te nemen die ik van hun had meegekregen.
Een uur voor de ingreep moest ik 2 paracetamol innemen en 1 diclofinac en daarbij moest ik wat eten.
Dat eten was lastig aangezien ik echt misselijk was, maar het appeltje smaakte best.
Daarna reden we naar het andere complex en we kwamen daar om 09:30 aan.
De zenuwen bleven gieren door me lijf.
Er was nog 1 stel voor ons en die zat ook in de wachtkamer.

Om 10:30 werd ik geroepen.
Eindelijk was ik de beurt en kon het gaan beginnen.
Eerst kwamen wij een voorkamertje terecht waar ik me blaas voor de zoveelste keer kon leegplassen en waar ik me onderkleding mocht uittrekken en sloffen an mocht doen.
Vanuit dit voorkamertje kwamen we in de punctiekamer terecht.
Daar was 1 zuster aanwezig en die begeleide ons naar onze plekken en dekte mijn onderkant af met een dekentje.
Toch wel erg fijn om daar niet in vol ornaat te hoeven blijven zitten.
Kort daarna kwam dokter W. en deed wat checks.
Hij vroeg om mijn geboortedatum en wanneer ik de pregnyl gespuit had.
Daar deed de zuster mijn bloeddruk meten en kreeg ik een vingertopje op voor me zuurstof en hartslag te meten.
Me bloeddruk was 124 over 71 en ik had een zuurstofgehalte van 98% en een hartslag van 118 was netjes maar hoger dan normaal me hartslag want die staat meestal op 80. Logisch want ik was nerveus en kon daar dan ook niet omheen met zulke feiten.
Vervolgens ging dokter W. opzoek naar een ader voor het infuus.
Hij kon geen ader vinden en dat duurde dus even, maar daar zat die dan, rechts in me arm.
Eerst kreeg ik een goedje toegediend wat ervoor zorgt dat ik niet flauw val, ben alleen de naam kwijt en daarna begon de met een kwart rapifen (morfine).
Ik werd neergelegd en al snel spoot die 2x een kwart erbij.
Ik voelde me wat wappy worden.
Nadat de medicatie ingewerkt was werd er een eendenbek ingebracht en werd ik goed gecleaned van onderen en kon de dokter ook melden dat ik mooi goed uitziende baarmoeder had en een mooi slijmbedje want de gang er naartoe was ook goed gevuld. Altijd fijn om te weten :S.
Nadat ik geheel schoon was ging die kijken met een echo, het slijmbedje was idd goed te zien, en van daaruit bekeek die me eierstokken waar de follikels precies zaten, waar de blaas lag en waar bloedvaatjes zaten.
Manlief moest vervolgens gaan staan en op me rechteronderbuik drukken.
De dokter vroeg me goed in te ademen en vast te houden en op dat moment begon die met aanprikken.
De gehele rechterkant heeft ongeveer maar 5 minuten geduurd.
Het was geen lekker gevoel, het leek alsof ik flinke kramp had gepaard met gemene steken maar het was goed uit te houden.
Nadat de rechterkant leeg was waar die in totaal 8 stuks verwijderd had mocht ik even bijkomen.
Tussendoor werd de laatste kwart morfine ingespoten omdat ik voor mijn gevoel nog teveel voelde.
Het bijkomen duurde niet lang.
Manlief kreeg instructies om links te gaan drukken en daar werden ze ook na het inhouden van mijn adem aangeprikt.
4 stuks. Deze kant was uiteraard sneller klaar en hij zag nog een 5e zitten, maar die deed zo'n pijn met aanprikken dat die er ook niet doorheen kwam. De schaal was te hart en hij besloot om het te laten zitten.
Nummer 13 werd dus niet meegenomen en die zal ondertussen wel gesprongen zijn.
Deze kant was op die 13e na ook goed uit te houden, gewoon de gemene krampen en pijnlijke steken.
Nadat die klaar was bekeek die alles nogmaals met de echo om te zien of alles verwijderd was en na het verwijderen kwam de eendenbek nog een keer terug om te zien of ik geen bloedingen had.
Dit was alles ok en dus de ingreep zat erop.
Om zijn werk af te sluiten plaatste die 2 utrogestan bolletjes.

De tranen kwamen dan ook eruit. De spanning die ik had omgebouwd rolde over mijn wangen en manlief was daar om me op te vangen.
Hij was trots op me. Heel fijn om dat te horen en dus rolde er meer tranen over m'n wangen.
Ondertussen meette de zuster nogmaals mijn bloeddruk op die nog netjes rond de zelfde waarde lag.
Ze pakte me onderkleding en hielp me met aankleden.
Voordat werd ik van onder nog eens gewassen wat ik altijd een erg genant moment vind. Heb zoiets geef dat doekje maar aan mij t lukt me zelf ook wel.
We werden begeleid naar de verkoeverkamer waar ik in een relaxstoel werd neergelegd en waar ik weer me vingertopje opkreeg en me bloeddruk nogmaals werd gemeten.
Om even bij te komen kregen we een kop koffie en begon het spannende wachten op de embryoloog.

Dit duurde niet lang. De embryoloog stond er al na 10 minuten en kwam met verbijsterend goed nieuws.
15 Eicellen waren er gevonden. We konden het niet geloven.
We waren helemaal overdonderd en de tranen stonden weer in me ogen.
Alle pogingen kwam ik niet boven de 10 uit en dan dit, hoe was het mogelijk.
Ook was het zaad goed en kon mee op transsport.
Ze legde uit wat t volgende was.
De eicellen en het zaad gingen deze middag nog op transsport naar Dusseldorf waar ze bevrucht worden en morgen Zaterdag komen er 3 bevruchte eicellen terug als er bevruchtingen hebben plaatsgevonden.
De rest wordt in dusseldurf ingevroren als die erzijn en komen later naar NL toe.
Morgen in de middag worden we gebeld hoeveel er bevrucht zijn en dan wordt er voor maandag opnieuw een belafspraak gemaakt hoe het ervoor staat en of er al een TP wordt ingepland.
Dat ligt aan de deling van de cellen etc.
Nadat de embryoloog was geweest kwam dokter W. nog even kijken.
Ook hij was blij met de opbrengst en gaf ons een blaadje met de data's tot wanneer ik de utrogestan moet gebruiken en wanneer de testdatum is.
Daaronder zoals hij altijd doet. SUCCES!!!!!! dokter W.

Kort daarna kwam de zuster nogmaals om 1x mijn bloeddruk te meten en deze bleef netjes.
We mochten naar huis.
Om 11.30 stapte we in de auto en belde me beste vriendin die al vanaf dag 1 meeleeft.
Kreeg haar niet te pakken, maar toen ze terugbelde moest ik opnieuw me blijdschap kwijt.
Met een glimlach van oor tot oor reden we terug naar huis, een rit van 1:30 minuten.
De medicatie begon wel af te zwakken en voelde wat buikpijn opkomen. Deze buikpijn was wel draagbaar.

Eenmaal thuis heb ik me opgekleed en heeft manlief een kussentje en dekentje gepakt en ben ik op de bank in slaap gevallen waar ik goed 3 uur heb liggen slapen.

Nu is het afwachten en toeleven naar morgen voor het eerste telefoontje en ondertussen fijn de bolletjes 3x per dag in te brengen. Me favoriete hobby :S