Nog 1 dag

Nog precies 24 uur en dan is het zover... De punctie.
Gister avond mocht ik om 23:15 de pregnyl zetten.
Aangezien ik de nacht daarvoor heel slecht geslapen had zat ik ook om 21:00 al te knikkebollen, maar ik durfde niet naar bed te gaan en me wekker te zetten want mezelf kennende druk ik die uit en draai ik me om.

Eindelijk was het dan zover.
Om 23:00 maakte ik de pregnyl klaar om klokslag 23:15 de laatste naald in me lijf te proppen.

't Ging vrij makkelijk dit maal en dat had ik niet verwacht, waarschijnlijk een gevoelloos stukkie buik gevonden dus hoppa spuiten maar met die 10.000 hcgtjes.

Vrijwel direct gingen manlief en ik naar bed en rond 00:00 wilde ik me omdraaien en schoot het in me onderrug, ik kon geen kant meer op en raakte in paniek.
Manlief hielp me overeind zodat ik kon gaan lopen en na een kwartier ben ik weer gaan liggen.
De meeste doemscenario's gingen door me hersenpan.
Wat nou als dit een eisprong is, dan is alles zo positief voor niks geweest.
Wat als dit! Wat als dat!
Manlief wist me geruststellen en het lukte me om in slaap te vallen.

Vanmorgen was vreemdwel de kramp geheel verdwenen en nog denk ik aan de scenario's, maar ik moet rustig blijven en niet zulke rare dingen denken.
Vandaag gaan we dan ook helemaal niks doen.
Heerlijk een boekie lezen en een beetje koken en thats it.
En natuurlijk vroeg naar bed vanavond want om 06.30 gaat de wekker morgen ochtend om ons op te maken voor de rit in de file naar Elsendorp.