Back on twitter

Juni 2014 nam ik afscheid van Twitter en nam afstand van alles wat met onze kinderwens te maken had.
We kregen zoveel te verduren het werd me teveel.

Wat is er gebeurd.

Mei van dat jaar ging mijn schoonmoeder het ziekenhuis is met haar gele limo en bleek een subduraal hematoom (hersenbloeding hersenvlies) te hebben, nog geen 2 weken later werd ze weer gebracht met haar limo en had ze een stevige tia.
Vanuit die opname heeft ze 6 weken revalidatie gehad.
In die 6 weken was het rennen en vliegen, haar dagelijks bezoeken, haar financien regelen (ze wist niks meer, geen pincodes en geen wachtwoorden), haar huis bijhouden etc etc etc.

In juli moesten we tot overmaat van ramp ook nog onze mooie meid kyra in laten slapen.
In juni had iemand rotte kip gedumpt en daar had ze van gegeten, ze kreeg een maag darm infectie en viel bijna 10 kilo af, 4 weken later ging het zo slecht dat we naar de dierenarts gingen en naast die enorme klap bleek ze ook leverkanker te hebben met mogelijk uitzaaiingen naar haar longen, we hadden maar 1 keus haar uit haar lijden verlossen.
Wat was dat een moeilijke periode, mij. meissie, me kind, me steun en toeverlaat was er ineens niet meer.

In augustus kwam me schoonmoeder weer thuis.
Alle hulp moest weer aangevraagd worden waaronder huishoudelijke hulp.
Daar ga ik maar niet teveel op in, maar laten we het zo stellen inmiddels zijn we van plan om juridische stappen te ondernemen.

Lange tijd ging het goed maar in september kreeg ze weer een beroerte en een goede ook, een harde klap maar ze mocht naar huis.
dat hebben we op de poli echter wel aangekaard en vandaag de dag krijgt ze alsnog 2x in de week revalidatie.
In oktober ging ze weer het ziekenhuis in, een darm vernauwing.
Nou we hadden ons possie wel gehad.

Maar geen tijd om rustig te gaan zitten.
We hadden immers 2 huishoudens.
De financien hebben we inmiddels over gedragen via het gerecht en is onder beschermings bewind en regelen we alleen nog het leefgeld.
Ik kook 1x in de maand voor een hele maand, en zorg dat ze centjes over houd om zelf wat voor te kopen.
We zijn verplicht om haar bed wekelijks te verschonen, de persoonlijke verzorging mag dat niet meer en de huishoudelijke hulp heeft er geen tijd voor en aangezien er ook niet genoeg tijd is voor het huishouden pakken we dat mee voor zover ik dat aankan.
Niet te vergeten dat we alle ziekenhuis afspraken regelen etc etc etc.

Gelukkig begon het nieuwe jaar een stuk beter.
Er was rust en regelmaat en ik kwam weer tot mezelf.
Nieuwe doelen gesteld en direct actie ondernomen.

Afspraak gemaakt bij me endometeiose specialist en na een goede controle groen licht gekregen om naar het fertiliteits kliniek te gaan.
Daar inmiddels ook geweest en het is definitief dat we zeer binnenkort starten voor de laatste embryo's.

Dit jaar word ik 30 en we zijn nu zo lang bezig dat ik het wil afsluiten, dus we gaan ervoor.

Daar naast was er nog een groot schaamte punt, inmiddels niet meer.
Eind 2013 kende wij onze financiële diepte punt, zat geen rek meer in en dreigde ten onder te gaan.
Maar iets schudde ons wakker en zijn gaan vechten.
Zijn gaan leven van het minimale, geen uitjes, geen leuke dingen en geen luxe etc en dankzij onze volharding zijn we er bijna uit.
Heb geleerd dat het niet iets is om voor te schamen en dat we niet de enigste zijn.
De toekomst lacht ons weer tegemoed en uiteraard helpt dat ook bij het beter in me vel zitten.

Alle drama heeft ons sterker gemaakt en zijn we enorm trots op ons zelf.
Vanaf nu vol positieve kracht beginnen we opnieuw.