Wat ik al ruim 2 jaar dacht maar waarvoor ik continu voor gek werd verklaard zat er dus wel degelijk.
Endometriose werd op de mri al vast gesteld aan me baarmoeder en tijdens de operatie bleek dus ook dat het op me middenrif zit, op me blaas en achter me linker eierstok.
Het was niet veel, maar zoals de gynaecoloog ook al zei de 1 heeft er wel heelveel last van en de andere juist niet.
Ze heeft wat er zat weg kunnen branden en voor nu is mijn hulpmiddel tegen de pijn de pil.
Ik mag in principe van haar ermee stoppen maar dan komt het terug en met de kans die mijn man en ik hebben op een natuurlijke zwangerschap vind ik het de pijn niet waard en dus samen ook besloten dat ik de pil gewoon blijf slikken.
Dit zal het eerste stukje jij in ons verwerkingsproces en daar komen we samen ook zeer zeker doorheen.
De operatie is goed verlopen. Na afloop wel wat pijn maar dankzij de epudraal en de maximale pijnstilling was het handelbaar.
Zaterdag ging de epudraal eruit met als nawerking enorme jeuk waarvoor ik na 6 uur toch nog medicijnen kreeg.
Zondag ochtend ging de katheter eruit en na een uur was me blaas alweer gevuld en kon ik zelf plassen en goed uit plassen.
Het ging in zo'n sneltrein vaart dat ik om 12 uur ontslagen werd uit het ziekenhuis en dus al weer lekker thuis zit.
Heb naast de 8 paracetamol ook 3 maal daags diclofenac mee gekregen en een hulpmiddeltje voor me darmen.
Nu is het een kwestie van uitrusten en voorzichtig doen in mijn bewegingen.
Kortom ik word verwend door me ventje zodat ik goed kan herstellen.
Het zit erop en heb me bevestiging en ondanks dat het iets rots is ben ik blij ermee en weet ik nu zeker dat ik niet gek ben.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten