Het is alweer eventjes geleden dat ik geblogd heb.
Ik had dringend behoefte aan afstand en even wilde niet continu aan onze kinderwens herinnert worden.
Dat is moeilijk want dagelijks kom je wel een open zenuw tegen die je even met de neus op de feiten drukt.
Van twitter ging ik af omdat ik alles erg aan ging trekken en dat ging ten koste van mijzelf. Hoe erg ik ook met iedereen mee leef uiteindelijk moeten me man en ik het zelf doen en ons eigen leven invullen dus besloot ik 2 maanden geleden even afstand te nemen.
Heel even heb ik getwijfeld om helemaal van social media te vertrekken, maar dat vond ik wel een abrupte beslissing dus dat deed ik maar niet.
Sinds een aantal dagen ben ik weer terug en vind het fijn om terug te zijn. Ik had veel gemist, maar sommige hebben me gezellig bij gepraat en het was weer van ouds.
De afgelopen 2 maanden ongeveer heb ik rust gevonden. Alle jaren van behandelingen en hormonen hadden zijn tol geëist en ik kon gewoon niet meer stevig op me pootjes staan. Ik werd met de dag negatiever naar mezelf toe en denk dat ik wel kan zeggen dat een depressie om de hoek lag te loeren om toe te slaan. Gelukkig was ik het voor.
Ik ging me bezig houden met mijn 2 grootste hobby's: Aquaria's en me groentetuintje.
Het bracht me rust en ontspanning.
Of er nog iets veranderd is in ons medisch traject? Ja en Nee!
Mijn lijf en onze geest schreeuwt om ontspannend dus willen we eigenlijk niet meer verder. Voor nu zeggen we dan ook we stoppen ermee en we gaan verwerken en rouwen en een mooi ander toekomstbeeld samen creëren. Anderzijds hebben we nog 2 cryo's wat moeilijk is om los te laten.
De eerste vriestermijn loopt af in december 2014 dus onze beslissing kan nog alle kanten op. Tegen die tijd zal er ook besloten moeten worden wat we met de cryo's doen als we echt niet meer verder willen. Onze kinderwens is enorm groot maar na alleen maar mislukkingen en miskramen is het niet zo gek dat je de hoop verliest. Laten we de cyo's dan vernietigen of geven we ze voor medisch studie of doneren we ze? Teveel mogelijkheden waar we nu nog niet aan denken.
Genieten van het leven en van elkaar dat is wat we gaan doen!
Ik had dringend behoefte aan afstand en even wilde niet continu aan onze kinderwens herinnert worden.
Dat is moeilijk want dagelijks kom je wel een open zenuw tegen die je even met de neus op de feiten drukt.
Van twitter ging ik af omdat ik alles erg aan ging trekken en dat ging ten koste van mijzelf. Hoe erg ik ook met iedereen mee leef uiteindelijk moeten me man en ik het zelf doen en ons eigen leven invullen dus besloot ik 2 maanden geleden even afstand te nemen.
Heel even heb ik getwijfeld om helemaal van social media te vertrekken, maar dat vond ik wel een abrupte beslissing dus dat deed ik maar niet.
Sinds een aantal dagen ben ik weer terug en vind het fijn om terug te zijn. Ik had veel gemist, maar sommige hebben me gezellig bij gepraat en het was weer van ouds.
De afgelopen 2 maanden ongeveer heb ik rust gevonden. Alle jaren van behandelingen en hormonen hadden zijn tol geëist en ik kon gewoon niet meer stevig op me pootjes staan. Ik werd met de dag negatiever naar mezelf toe en denk dat ik wel kan zeggen dat een depressie om de hoek lag te loeren om toe te slaan. Gelukkig was ik het voor.
Ik ging me bezig houden met mijn 2 grootste hobby's: Aquaria's en me groentetuintje.
Het bracht me rust en ontspanning.
Of er nog iets veranderd is in ons medisch traject? Ja en Nee!
Mijn lijf en onze geest schreeuwt om ontspannend dus willen we eigenlijk niet meer verder. Voor nu zeggen we dan ook we stoppen ermee en we gaan verwerken en rouwen en een mooi ander toekomstbeeld samen creëren. Anderzijds hebben we nog 2 cryo's wat moeilijk is om los te laten.
De eerste vriestermijn loopt af in december 2014 dus onze beslissing kan nog alle kanten op. Tegen die tijd zal er ook besloten moeten worden wat we met de cryo's doen als we echt niet meer verder willen. Onze kinderwens is enorm groot maar na alleen maar mislukkingen en miskramen is het niet zo gek dat je de hoop verliest. Laten we de cyo's dan vernietigen of geven we ze voor medisch studie of doneren we ze? Teveel mogelijkheden waar we nu nog niet aan denken.
Genieten van het leven en van elkaar dat is wat we gaan doen!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten