Het kwartje is gevallen

Valt het kwartje dan nu eindelijk???
Hij moest wel van ver komen volgens mij!!!!
Of hing er toevallig briefgeld boven waardoor die zwevend naar beneden kwam?
Of hield ik gewoon stiekem hoop terwijl ik dat helemaal niet wilde?

Ik weet het niet! En wil het denk ik ook niet weten.
Hij is in ieder geval binnen gekomen.

5 Minuten voordat manlief naar zijn werk moest bedacht ik me ineens dat ik zomenteen alleen in huis zou zitten.
Alleen zonder iets vrolijks me heen.
Aan de hond heb ik weinig, die slaap de hele dag en komt alleen naar me toe als ze naar buiten wilt.
De poezen liggen boven en hebben geen behoefte aan menselijk contact.
Nee, ik zit straks dus helemaal alleen.

Zo dom als ik ben verborg ik de tranen en slikte ze in.
Maar na net wat gewhats apped te hebben is hij ook niet op zijn achterhoofd gevallen en zag dat ik me groot probeerde te houden.
Ik wil hem niet met een rot gevoel naar zijn werk toesturen.
Is toch helemaal niet fijn werken wetende dat je vrouw thuis in tranen zit.

Het liefst kruip ik weg onder de dekens, maar slapen is de oplossing niet.
Het bewust meemaken en ondergaan dat is juist wat ik nodig heb.
De mensen die het wisten heb ik op de hoogte gesteld van de afgelopen dagen en hoe onzeker die waren.
1 voor 1 leven ze allemaal met me mee.
Ik kan naar me vriendin toe gaan, en hoeveel ik ook van der houd dat trek ik nu even niet.
Haar kleine dreumus en haar mooie buikje is niet waar ik nu op zit te wachten "hoe zeer ik het haar ook gun".
Ik kan wegduiken in een boek, maar besef me dat al me boeken of over vruchtbaarheid gaan of over moeders en kinderen etc, ook niet echt een fijne afleiding.
Dan spelen we toch wat spelletjes op de computer??? Owja UPC heeft onderhoud dus me internet flikkert er steeds uit.
PERFECT TIMING UPC

Dit is gewoon een drama dag, een dag waar ik niks mee kan.
Zo nu en dan krijg ik een lief berichtje via me mobiel binnen of twitter en dan biggelen er weer even tranen over me wangen.
Ik kan melden ik wordt er niet knapper op en een gezichtbehandeling zou dan ook geen overbodige luxe zijn.

Zelfmedelijden hou ik niet van en toch doe ik er aan... BAH, waarom nou!!!

Ik weet nu wel wat ik wil en dankzij mensjes op twitter weet ik wat ik kan gaan aankaarten.
Van de week als ik eraan toe ben bel ik naar de kliniek om een afspraak te maken met de gynaecoloog.
Assisted hatching dat is wat ik wil.
Me emmies doen het prima, en wellicht hebben ze nog een extra zetje nodig om me vast te pakken.
Lading vitamines ga ik weer inslaan en wellicht gaan we wat accupunctuur ondergaan.
Nu wil ik echt alles uit de kast halen om het te laten slagen.

Van de week kwam me buurvrouwtje langs en vertelde van haar tante die dood gevonden is in haar huis na 2 dagen.
Verschrikkelijk en had nog wel kinderen die verdomde om langs te gaan.
Hoe zal dat bij ons gaan als we kinderloos blijven.
Wie kijkt er dan nog naar ons om als we oud en gerimpeld zijn en afhankelijk van thuiszorg en weet ik niet wat allemaal.
Ik moet er niet aan denken dat ons dat zou gebeuren...BAH, blij dat ik niet in de toekomst kan kijken.

Wat kan er toch allemaal wel niet door iemands hoofd gaan in deze tijden.
En dan krijg je weer van die heerlijke dooddoenders naar de hoofd toe gesmeten.
Zet het van je af. Denk er niet aan, heb vaak gelezen dat ze dan zwanger raken...
Hallooooooooooooo hebben jullie me wel gehoord!!!!! We zijn onder MEDISCHE BEHANDELING, weet je wel MEDISCH!!!!!
MEDISCH bestekend dat je een lichamelijk probleem hebt en dat doktoren je helpen.
Pffff wordt er af en toe zo moe van.
Ik ga het nog niet accepteren.
Nog 3 mooie kansen "want ja we laten als alles goed ontdooid 3x 1 terug plaatsen"
Dat zijn nog 3 maanden bezig zijn + elke maand een rustmaand dus heb nog 6 a 7 maanden de tijd om eventueel aan het idee te wennen.
We blijven er voor gaan en zullen alles op alles zetten.
En tot die tijd, huil ik wanneer ik wil en zeur en klaag ik wanneer ik wil.

Motje

Ik zag een motje op mijn tafel fladderen,

Ze zag daar even even heel alleen.

Toen vloog ze weer weg, verder met haar leven.
Ze had mij inspiratie gegeven.

Ze leek niet op een vlinder,

Had geen mooie kleuren en zichtbaarheid.

Ze leefde haar eigen leven,

Met andere verlangens en haar eigen eigenheid.

Ik wilde graag een vlinder zijn,

En niet het motje hoe ik mij voel.

Ik wil vliegen overdag,

Ik had een ander doel.

Maar ik ben een motje,

Anders en zo eigen.

Ik vlieg in de mysterieuze nacht,

Omdat ik geen kinderen nog kan krijgen.

Het motje was tevreden,

Geen kleuren en geen dag.

Ze vloog haar leven tegemoet.

Met een leven wat naar haar lacht.

Kan ik leven als het motje,

Zonder verlangens en gemis.

Zonder twijfels en zorgen,

Maar blij met wie ze is.