In heel dit traject ben ik al zoveel verschillende angsten tegen gekomen waar ik het vaak erg benauwd van kan krijgen.
De grootste angst die nu op dit moment speelt is wat als onze wens niet uitkomt wat dan?
Kunnen we leven met een wens die niet uitgekomen is en hoe gaan we hiermee om?
Zijn we samen sterk genoeg om te dealen met die angst als die waarheid wordt?
Duizenden vragen die door mijn hoofd spoken als ik weer eens rustig op de bank zit en niks aan het doen ben.
Maar ik kan ook andere angsten in de maanden dat we niet bezig waren met het project.
Ben ik wel een goede moeder?
Kan ik eigenlijk wel een kind grootbrengen?
Zijn wij wel geschikt als ouders?
Geeft de natuur ons geen kind omdat ze ons niet goed genoeg vinden als ouders?
Gaan we het financieel redden?
Kunnen we het kind alles geven wat het nodig heeft?
Een hele rij om op te noemen en kan nog wel wat a4tjes met dit soort vragen vol kalken.
't Traject bestaat uit niet meer dan angst, angst voor wat er komen gaat en angst voor wat gebeuren gaat.
Ieder steekje, krampje, vochtverlies of slijmverlies roept angst naar boven.
Er gaat geen dag voorbij dat de angst stiekem om de hoek komt kijken en je weer bewust maakt waar je mee bezig bent.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten