we zijn om preciesnte zijn nu 4 jaar 2 maanden en 23 dagen verder sinds we besloten om de pil in de vuilnisbak te gooien en onze kinderwens te vervullen.
dit ging helaas anders dan verwacht en nooit hadden we gedacht dat te belanden in de medische malle molen.
nadat we na een jaar nog niet zwanger waren zijn we naar de huisarts gestapt en moest malief zijn zaad laten controleren. dit ging niet zonder slag of stoot en na 6 maande en 4 gevulde potjes verder was daar de uitslag: zeer slecht zaad u word doorverwezen naar de gynaecoloog.
we kregen een verwijsbrief mee en een maand later zaten we daar dan vol angst in een wachtkamer vol met zwangere vrouwen en huilende baby's.
het eerste gesprek verliep goed, kreeg meteen een echo en alles za er goed uit en manlief en ik moesen bloed laten aftappen en hij moest nogmaals een potje vullen em ze zou ons na een maand terug zien.
een maand later kwamen we terug en kree we de uitslag, beide ons bloed was goed maar het zaad was onveranderd. omdat ik een verleden heb van chlamydia wilde ze een kijkoperatie doen en die zou 4 dage al plaatsvinden.
ik was in chock, de laatste keer dat ik op een ok had geleden was ik 6 jaar en mocht mijn moeder mee tot ik sliep ik nu moest ik dit als volwassen vrouw ondergaan.
met papieren om opnieuw bloed te prikken, een afspraak voor opname te maken en een hartfilmpje gingem we dit avontuur te gemoed.
de dag van de operatie was daar en ik was zo bang, niet zo zeer bang voor de operatiezelf maar eerder bang voor de uitslag.
de operatiw ging goed en 2 uur later kregen we de uitslag: geen dichtgeslipte eileiders over een maand terug komen.
een maand later begon onze echte rollercoaser, we mochten starten met iui.
2 maanden volgden en beide pogingen werden afgebroken omda voordat er een inseminatie kon plaatsvinden mijn eisprong al had plaatsgevomden.
de 2 maanden daarna vonden er wel 2 inseminaties plaats maar helaas die mislukte.
we besloten een rustpauze in te lassen en het ongelovelijke gebeurde, ik was zwanger.
deze blijdschap werd al zeer snel omgezet is verdriet, ik verloor dit wondertje en we waren terug bij af.
we plakten nog een maand rustpauze erachter en gaven dat verdriet een plekje.
die maand daarop vonden dat we weermtoe waren aan een nieuwe stap en gingen heen voor iui3.
5 minuten voor de inseminatie kregen we de mededeling da er na het wassen 0% zaad was en we werden doorverwezen voor ivf.
we waren met stomheid geslagen en daar stonden we dan, een dag waarbij we dachten 3x is scheepsrechts stonden we met lege handen.
we hadden 1 maand daarna een gesprek in het emc maar omdat we ons daar niet op ons gemak voelde zijn we zelfstandig opzoek gegaan naar een andere kliniek en z kwaen we uit bij geerge in zuidoos brabant. voor ons niet naast de deur maar we voelde ons er fijn bij.
ik kan natuurlijk het hele traject daar nog omschrijven maar laat ik dat vooral kort en bondg houden.
we hebben daar uiteindelijk nog 2 iui pogingen gehad die mislukt zijn, daarna zette we de stap in het icsi traject en hebben we 2 puncties ondergaan en 2x een vrse terugplaatsing van 1 embryo en 2x een cryo terugplaatsing van 2 embryo's.
tot 2x toe waren we zwanger maar beide keren stoote me lichaam het weer af.
op dit moment hebben we nog 1 cryo, maar omdat er zeer waarschijnlijk bezuinigigd gaat worden op ivf/icsi wil onze gynaecoloog meewerken in wat wij graag willen en dat is de cryo even de cryo laten en direct voor de 3e icsi gaan.
we hebben 3 a 4 maanden rust genomen en in die maanden heb ik drastische beslissingen genomen om van stress af te komen en dus mijn werk op gezegt.
gisteren werd ik totaal onverwacht precies op tijd ongesteldm iets wat nog maar nauwlijks voor kwam na de miskramen en zijn we officieel van start gegaan met deze poging.
dag 1 begin ik met decapeptyl en dag 2 vandaag dus komt daar gonal-f 300 bij.
ook heb ik al een afspraak staan voor de uitgangsecho en die zal mogenavond plaatsvinden, ik kijk er stom genoeg naar uit maar wel met gemixe gevoelens want ben in maanden niet zo erg ongesteld gewees en het lijkt wel alsof er een kraan openstaatndus al me erg generen mogen.
hoe dan ook, dit is voor ons een nieuwe start maar ook een afsluiting. we kiezen er bewust voor om de politiek nie voor ons te laten beslissen datbwe niet verder kunnen verzekeringstechnies. liever hadden we een jaarnrust genomen, maar helaas is dat voor ons dan financieeltechnies meer te doen. we hebben weinig hoop op een goede afsluiting, maar met dit positieve gevoel kan ik t wel afsluiten en ben ik ondernussen enorm dankbaarb datbwe al deze kansen hebben gekregen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten