Wat wij toen nog niet wisten is dat deze gok een hoop spanning en emoties met ons mee zou brengen.
De eerste maanden waren we er niet mee bezig.
We waren beide druk aan t werk en bedreven de liefde als we daar zin in hadden.
Ik wist wel wat een ovulatie betekende, maar hoe wat en wanneer dat allemaal plaats vond hadden we beide geen idee van.
In de zomer ontving ik een brief van de gemeente waarin ze vroegen of ik mee wilde doen aan een gemeentelijk onderzoek geheel anoniem naar de SOA chlamydia.
Tuurlijk waarom niet, weet dat ik het niet heb dus heb niks te vrezen.
Iets te voorbarig was ik want na 6 weken kreeg ik online de uitslag en stond in dat ik chlamydia had en me moest melden bij mijn huisarts samen met mijn partner en dat ik mijn partners die ik heb gehad de 6 maanden daarvoor moest inlichten.
Gelukkig waren er geen andere partners in de picture, maar ik was me wezeloos geschrokken.
Waar had ik chlamydia opgelopen en van wie heb ik t gekregen of was lief misschien de dragen en waar heeft hij dat dan opgelopen.
Vol vrees zaten we de volgende morgen bij mijn huisarts.
Helaas konden ze niet achterhalen hoelang ik het al had, dus ik besprak onze kinderwens.
Ze stond erop dat we het gewoon 12 maanden zouden proberen en dat daarna verder gekeken kon worden.
Ik kreeg een recept mee en lief moest datzelfde recept bij zijn huisarts vragen.
's Middags namen we samen de pil in en kort daarna waren we beide enorm ziek.
1 klein pilletje zorgden ervoor dat we een soort van buikgriep hadden en we konden geen kant op.
Beiden bleven we dan ook thuis en waren we in bed te vinden.
3 Maanden later moest ik me nog eens laten testen en die test was schoon, geweldig.
Na 13 maanden geprobeerd te hebben zijn we naar manlief zijn huisarts gegaan en mochten we zijn zaad laten testen.
Voordat we uiteindelijk de juiste uitslag hadden door foute handelingen in het lab waren we alweer 5 maanden verder.
Zeer slecht zaad.
Categorie A + B was niet meer dan 11%
En nu wat nu?
We werden verwezen naar een gynaecoloog.
Daar kregen we bloedtesten, nogmaals een zaadtest, inwendige echo's en als kers op de taart mocht in onder het mes om te kijken hoe mijn eileiders eruit zien.
Als een bang vogeltje werd ik naar de ok gebracht en eenmaal terug op zaal kwam de gynaecoloog langs met de uitslag.
Wederom was alles in orde bij mij en over 14 dagen wilde hij ons terug zien.
Stap voor stap gingen we de richting van de medische malle molen op en nadat we na 14 dagen bij de gynaecoloog langs waren geweest werd ons medegedeeld dat hij graag wilde starten met IUI.
We hadden geen flauw idee wat IUI was en dus kregen we allemaal boekjes mee met informatie.
Zodra mijn menstruatie starten mocht ik bellen en zou er voor dag 10 een afspraak gemaakt worden voor de eerste meting.
Deze start is te lezen in de blog IUI 1
Geen opmerkingen:
Een reactie posten