Gisteren was zo'n dag waarop alles en iedereen me rug op kon.
Ik was chagrijnig, pijntje hier pijntje daar en het liefst wilde ik in mijn sok gaar koken.
Ben heerlijk me bed ingedoken en heb voor de rest alleen maar wat bank gehangen en tv gekeken.
De hormonen gaan er steeds meer inhakken.
Energie staat op 0 en kan mezelf nergens toe dwingen al zou dat ik dat wel moeten doen.
De dag kom ik niet meer door zonder een middagslaapje en de continue hoofdpijn is om af te schieten.
kortom hormonen zijn verschrikkelijk.
Ik ben de gelukkige die poging na poging er last van heeft en er niet mee kan dealen.
Het maakt het dan ook wel eens moeilijk om positief te blijven, maar dat lukt me gelukkig nog wel.
Ik denk zo min mogelijk aan wat er gaande is en in welke wachtweken we zitten en waarvoor we wachten en door het dagelijkse slaapje en het loeren naar de tv en dan af en toe de vaatwasser inruimen of een wasje draaien helpen mij dan ook prima bij het ontkennen van het traject.
De vragen hoe het gaat en hoeveel dagen we nog moeten wachten wordt ik wel eens gek van.
Ik voel me slecht en ik wil niet weten hoelang ik nog moet wachten.
Ik wil mezelf blijven en met beide benen op de grond blijven staan inplaats van gaan zweven.
Vandaag is die zelfde hoofdpijn weer aanwezig.
Het laat zich voelen bij opstaan en zal niet eerder verdwijnen totdat ik me oogjes 's avonds heb gesloten.
Energie staat natuurlijk op standje 0 en we maken er weer het beste van.
Deze morgen zijn we naar schoonpapa geweest die sinds gisteren godzijdank weer thuis is.
Geen lange ritten meer naar het ziekenhuis en hem gewoon bezoeken in zijn eigen vertrouwde omgeving.
Kreeg ik toch nog even een boze blik naar me geworpen omdat ik een vruchtenvlaai had gemaakt die op social media had geplaatst en vervolgens niet had meegenomen hihi.
Sorry schoonpaps, hij was voor een collega van manlief bedoeld, die was uiteindelijk ziek en hebben we zelf een puntje op. Maar ik beloof je binnenkort maak ik er 1 voor jullie.
Ook kreeg manlief vandaag een telefoontje van zijn contactpersoon van werving die bezig was voor een nieuwe baan.
Al een tijdje wil hij weg bij zijn huidige werkgever en had die een gesprek gehad in dezelfde branche maar een totaal andere functie.
Ze willen hem zo graag hebben dat ze met 700 euro over de schreef gaan van wat ze eigenlijk wilde uitgeven en er geen 2e gesprek meer nodig is.
Even had die twijfel en heeft die gesproken met zijn paps en alle voordelen en nadelen op een rijtje gezet.
En ja hoor hij heeft de baan aangenomen.
Per 1 Oktober deel ik mijn leven met een kantoorpikkie :))
Eindelijk sociale werktijden en kunnen we 's avonds weer normaal rond de klok van 18 aan tafel schuiven om ons prakkie op te eten.
Heerlijk, ben zo blij voor hem en voor mezelf want die ploegendiensten waren maar niks.
De twijfel zal nog wel even bij hem blijven of die het juiste heeft gedaan, maar als je stap niet neemt zal je daar nooit achterkomen en hij heeft tenslotte al eens binnen gewerkt dus hij weet wat het is.
kortom 2 rare dagen met een grote wending voor manlief en mijn gezellige humeur :))
LANG LEVEN DE HORMONEN!!!!!!!
Ik was chagrijnig, pijntje hier pijntje daar en het liefst wilde ik in mijn sok gaar koken.
Ben heerlijk me bed ingedoken en heb voor de rest alleen maar wat bank gehangen en tv gekeken.
De hormonen gaan er steeds meer inhakken.
Energie staat op 0 en kan mezelf nergens toe dwingen al zou dat ik dat wel moeten doen.
De dag kom ik niet meer door zonder een middagslaapje en de continue hoofdpijn is om af te schieten.
kortom hormonen zijn verschrikkelijk.
Ik ben de gelukkige die poging na poging er last van heeft en er niet mee kan dealen.
Het maakt het dan ook wel eens moeilijk om positief te blijven, maar dat lukt me gelukkig nog wel.
Ik denk zo min mogelijk aan wat er gaande is en in welke wachtweken we zitten en waarvoor we wachten en door het dagelijkse slaapje en het loeren naar de tv en dan af en toe de vaatwasser inruimen of een wasje draaien helpen mij dan ook prima bij het ontkennen van het traject.
De vragen hoe het gaat en hoeveel dagen we nog moeten wachten wordt ik wel eens gek van.
Ik voel me slecht en ik wil niet weten hoelang ik nog moet wachten.
Ik wil mezelf blijven en met beide benen op de grond blijven staan inplaats van gaan zweven.
Vandaag is die zelfde hoofdpijn weer aanwezig.
Het laat zich voelen bij opstaan en zal niet eerder verdwijnen totdat ik me oogjes 's avonds heb gesloten.
Energie staat natuurlijk op standje 0 en we maken er weer het beste van.
Deze morgen zijn we naar schoonpapa geweest die sinds gisteren godzijdank weer thuis is.
Geen lange ritten meer naar het ziekenhuis en hem gewoon bezoeken in zijn eigen vertrouwde omgeving.
Kreeg ik toch nog even een boze blik naar me geworpen omdat ik een vruchtenvlaai had gemaakt die op social media had geplaatst en vervolgens niet had meegenomen hihi.
Sorry schoonpaps, hij was voor een collega van manlief bedoeld, die was uiteindelijk ziek en hebben we zelf een puntje op. Maar ik beloof je binnenkort maak ik er 1 voor jullie.
Ook kreeg manlief vandaag een telefoontje van zijn contactpersoon van werving die bezig was voor een nieuwe baan.
Al een tijdje wil hij weg bij zijn huidige werkgever en had die een gesprek gehad in dezelfde branche maar een totaal andere functie.
Ze willen hem zo graag hebben dat ze met 700 euro over de schreef gaan van wat ze eigenlijk wilde uitgeven en er geen 2e gesprek meer nodig is.
Even had die twijfel en heeft die gesproken met zijn paps en alle voordelen en nadelen op een rijtje gezet.
En ja hoor hij heeft de baan aangenomen.
Per 1 Oktober deel ik mijn leven met een kantoorpikkie :))
Eindelijk sociale werktijden en kunnen we 's avonds weer normaal rond de klok van 18 aan tafel schuiven om ons prakkie op te eten.
Heerlijk, ben zo blij voor hem en voor mezelf want die ploegendiensten waren maar niks.
De twijfel zal nog wel even bij hem blijven of die het juiste heeft gedaan, maar als je stap niet neemt zal je daar nooit achterkomen en hij heeft tenslotte al eens binnen gewerkt dus hij weet wat het is.
kortom 2 rare dagen met een grote wending voor manlief en mijn gezellige humeur :))
LANG LEVEN DE HORMONEN!!!!!!!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten